Levens(reis)verhaal, nr. 19
| Bep Schilder | do 9 maart 2023 |  | |
| aan boekgroep |
Lieve boekgroepers,
Onlangs vertelde een dierbare vriend me, toen ik hem blijmoedig door mijn nieuwe Groninger home leidde, dat er weddenschappen lopen met betrekking tot mijn ‘woontermijn’. Waarop ik overtuigd reageerde met: ‘Nou, ik denk dat ik hier echt wat langer blijf. ‘k Heb voor het eerst in jaaaaaren bijna al mijn dozen uitgepakt!’ Hij grijnsde. En dat mogen jullie ook doen, evenals met de ogen rollen, schouderophalen, denken dat ik nu echt van lotje ben getikt … want:
nadat mijn dierbare dochter, woonachtig in Zwolle, onlangs een (kleine) operatie moest ondergaan, raakte ik weer overmand door het vreselijke gevoel veel te ver van haar af te wonen. En kreeg ik nachtmerries over haar niet kunnen bereiken. Daarnaast bespeurde ik bij mezelf een soort smartelijk verlangen naar Deventer, Zutphen e.o. Naar zowel de na-, cul- als architectuur. Jarenlang vergeefs gepoogd om via Woonkeus Stedendriehoek een stek in Deventer te bemachtigen. En die wens uiteindelijk losgelaten met de gedachte dat ik er mogelijk eenzaam zou kunnen zijn…
Onlangs heb ik me echter, mede door het schrijfwerk aan het boek Lifehacks voor vrouwen met autisme, gerealiseerd dat ik altijd erg geniet van ‘stadswarmte’. Misschien door mijn autisme hecht ik me sterk aan steden, bijna als een soort personen. En vind ik het heerlijk om na een schrijfsessie in mijn ‘cocon’ zalig verdwaasd en anoniem door een stad als Deventer of Zutphen rond te dwalen. En neer te strijken in een van mijn vertrouwde koffie/B.B/krant-tenten. Of met het pontje de rivier over te varen en neer te strijken in de serre van het Deventer IJsselhotel.
Ooit zei ik tegen mijn zus, terwijl we naar de Vlielandse haven wandelden en ik, na haar en anderen te hebben uitgezwaaid, ‘alleen achter zou blijven’, dat ik het gelukkigst ben wanneer ik wakker word op een eiland waar niemand is die ik (goed) ken. Omdat ik dan vrij ben van de angst een voor mij belangrijk mens door ‘miscommunicatie’ o.i.d. te kunnen verliezen. Daarom zijn stamcafés, hotellounges e.d. voor mij zulke belangrijke plekken. Moeilijk uit te leggen hoe verpletterend die angst soms kan zijn…
Welnu, de kosmos had mijn roep natuurlijk alweer gehoord. Want ineens gebeurde er iets merkwaardigs: ik kreeg twee mails pal achter elkaar; 1 uit Deventer en 1 uit Kampen. Over dezelfde locatie. Bizarre synchroniciteit!
(Ik had me in 2016 ingeschreven bij een soort licht spiritueel getint wooncomplex in Deventer, op aanraden van een vrouw die ik ontmoette in mijn al vele jaren vaste koffie/B.B. + krant café aldaar. Zij dacht dat ik er ‘helemaal zou passen’.)
Mail 1:
Op vr 2 dec. 2022 om 10:23 schreef Complex – Thomas Wildey:
Beste heer, mevrouw,
U staat geregistreerd op de wachtlijst voor een woning in complex Thomas Wildey te Deventer. Door middel van deze e-mail willen wij onze wachtlijstgegevens controleren.
Graag willen wij van u weten of u uw inschrijving wil behouden, maar ook of wij de juiste gegevens in ons systeem hebben staan.
Status inschrijving:
Graag ontvangen wij van u een e-mail terug met een antwoord op onderstaande opties:
O Ik wil mijn inschrijving behouden
O Ik wil mijn inschrijving behouden, maar op korte termijn geen woning aanbieding ontvangen*
O Ik wil mijn inschrijving laten vervallen.
* Dit betekent, dat als wij een woning op korte termijn beschikbaar hebben, wij u geen woningaanbieding doen als u de kandidaat bent voor de woning. U staat dan als het ware de slapende wachtlijst.
Op het moment dat uw situatie verandert, neemt u zelf contact op met de bewonersconsulent en zet zij u om naar actief. U behoudt wel uw inschrijfduur op de wachtlijst. Zodra u er weer aan toe bent zal de bewonersconsulent u weer benaderen voor een woning.
Met vriendelijke groet,
Monica Horst
Bewonersconsulent.
Na lang wegen en wikken besloot ik voor de tweede optie te kiezen. Vervolgens klikte ik terug naar de Inbox. Bleek er tot mijn stomme verbazing echt nét een mail (uit Kampen) te zijn binnengekomen. Van vriend Rinus, met wie ik indertijd onze spirituele stichting Koraal heb opgezet:
| Zingeving Hier en Nu – training in Levenskunst “De Veritas Odd Fellow-loge in Deventer heeft onder de titel ‘Dan maak je maar zin…’ een lezingencyclus georganiseerd, bestaande uit een negental voordrachten. In het kader van deze cyclus houdt coach en bewustzijnstrainer Evert van de Ven op zondagmiddag 8 januari een lezing in de Deventer Veritas Odd Fellow Loge over de vraag naar de zin van het leven. De lezingen worden gehouden in het Thomas Wildey Huis van de Veritas Loge aan de Jac. P. Thijsseweg nr. 100, 7414 AE in Deventer.” Ik zat bijna met open mond naar het scherm te staren. Dit kón toch niet?! En toen werd ik op 9 januari ineens gebeld door die woonconsulente. Met de aanbieding van precies het appartement dat mij indertijd het meest geschikt had geleken. Dat was heel apart omdat ik immers de optie had aangeven: O Ik wil mijn inschrijving behouden, maar op korte termijn geen woningaanbieding ontvangen. Maar daar trekt ‘de kosmos’ zich natuurlijk niks van aan… Nou, ik ben er gaan kijken en het zag er allemaal heel goed uit. Beter dan ik had durven dromen. Op de bovenste etage, helemaal aan het einde van de gang en met zicht op enkel groen, groen, groen… Onlangs klimaatbewust gerenoveerd en met een elektrisch zonnescherm. Het was er te stil voor de huidige huurder met dementie die daar met vrouw en schoonzus woonde. Te STIL!!! Bovendien laten ze alle raam- en vloerbedekking – mooi laminaat – voor me achter. Kosteloos. Toen ik verdwaasd weer buiten stond, zocht ik naar een passende omschrijving. Het eerste dat bij me opkwam was het woord OASE. Er is daar een leuke club, die café middagen en avonden organiseert. Extra fijn omdat ik in Groningen vanwege mijn angst van de sokken te worden gereden (paar keer bijna gebeurd) ‘s avonds de deur niet meer uitga. Dus ook niet naar mijn geliefde Kroeg van Klaas. Dan maar beter weer een paar keer per jaar in het Martini Hotel logeren vanwaar ik er veilig naartoe kan wandelen.En mocht de nieuwe woonstek toch tegen blijken te vallen (nabije autoweg plus spoor, ver van de binnenstad, te ‘sociaal’), dan kan ik altijd nog verhuizen naar iets centralers, want ik blijk bij die Woonkeus Stedendriehoek inmiddels al zeven jaar te staan ingeschreven. En in mijn geval is dat heel erg lang ;-). Dit alles overpeinzende herinnerde ik me onlangs dat ik, ook in 2016, via een mediamieke vrouw, in een ‘brief’ aan wijlen mijn zus Aleid heb gevraagd over (o.a.) verhuizen naar Deventer – je schijnt in het hiernamaals wat meer overzicht te hebben ten aanzien van mogelijke toekomstige gebeurtenissen. Het antwoord was: “Deventer is wel de goede plek, maar nu is niet het goede moment. Te zijner tijd kan Deventer je een nieuw leven schenken, met nieuwe vrienden, nieuwe contacten, en wie weet een nieuwe liefde.” We zullen zien. In elk geval is mijn korte tijd in het hoge noorden zeer kwaliteitsvol geweest. Inspirerende ontmoetingen, nieuwe lezers van mijn boeken en grondige heling van ‘oud zeer’. Mijn nieuwe adres (vanaf 4 maart):Jac. P. Thijsseweg 4167414 AM Deventer S.v.p nooit zomaar aanwippen, maar eerst mailen. Als ik in mijn schrijfcocon zit ben ik helemaal van de wereld. Verbonden met een andere ‘werkelijkheid’ of zoiets    Hartegroetjes, Bep. P.S. Ben eindelijk weer bezig met het corrigeren van de laatste autobiografie-hoofdstukken. Hoop heel erg deel 3 nog voor de zomervakantie te kunnen presenteren… Hier wat meer details over mijn nieuwe stek: Thomas Wildey | Woonzorg Nederland – betaalbare woningen voor senioren |